Doðdum,büyüyorum derken yaþlandým,doymadan gençliðime, Ne peþinden koþabildim hayallerimin,ne de inanabildim her gördüðüme. Her insan görürmü cefa,yada benim gibi saplanmalý mý bir kör düðüme. Sen bana ,küçükken hiç böyle dememiþtin be ANNE.
Çok üþürdüm sensizken anne,ürperirdim geceleri, Yüksek tahsil yaptým ama bak anne,yine unuttum heceleri, Böylemiydi dizinde uyuturken anlattýðýn masalda da anne... Bunlarý yaþadý mý ,Pamuk prenses ve o 7 cüceleri..
Yaðmur hep benim üstüme mi yaðýyor anne. Bak soðuk her yaným,içim sensizliðe aðlýyor yine. Senin yaþadýklarýn yada sana yaþatýlanlar da gidermiydi gücüne. Bilmiyorum,pek az hatýrlasam da sen böyle anlatmamýþtýn bana ANNE! 27-10-2011 (ERHAN)
Sosyal Medyada Paylaşın:
trendman Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.