Eski defterlerin yapraklarýný teker teker
Acý içinde açtý gözyaþý parmaklar
Ne umutlar gizliymiþ aslýnda içinde; fark ettim
Yaþanandan çoktu, yaþanmamýþlýklar
Paslý çiviler gibi beynime çakýlmýþlar
Söksem de olmadý silinmedi izleri…
Kalsýn göz bebeklerinde çiçeðin yýlan hüzün
Süzülsün gökyüzünden haþmetiyle siyah
Pençelerine alsýn sevincin kýrýk gülümsemelerini
Kýrýlsýn hepsinin kalemi gerçeðin mahkemesinde
Titresin korku içinde tüm umutlar, hayaller
Zaten cesaretsizdi yürekleri…
Gece kan yaðmuru bir ihtilâlle
Bütün düþleri düþürdüm iktidardan
Onlar deðil miydi acýmasýzca beni kandýranlar
Merhametsizce taktým ilmeði boyunlarýna
Zevkle seyrettim sallanýþlarýný daraðacýnda
Onlara ram olmuþ ruhumu, kilitledim zindanýna
Bu sonu çoktan hak etmiþlerdi…
Renksizliði oturtum koltuða bundan böyle
Býraktým peþini bütün renklerin
Gözüm tok artýk süzülüþlerine etrafýmda
Beyazý, sarýsý, moru, pembesi, mavisi
Sadece hayalmiþ, hepsi de aynýymýþ
Acýmasýz olsan da gerçek sana biat ettim
Renklerim bana hep yalan söyledi…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.