Çöküyor güneþ Apartmanlarýn arasýnda yitiyor gün Sanki hiç eskisi gibi olmayacak Eskisi gibi sokaklarda çocuklar oynamayacak Sokak satýcýlarý mallarýný satmak için baðýrmayacak
Ne korkunç bir an Çýplak ayaklý Perdesiz bakan çocuklarýn bakýþlarý O dar sokaklarda O dik yokuþlarda Hýrçýn bir yoksulluk
Dokunduðu an derimi kesen soðuk Yüzüm buz tutmuþ Palto yetersiz,kazak yetersiz Soðuk içimde Dýþýmda kalan ne varsa yetersiz
Bakmaya korkuyorum yüzüne Yüzünde ki çizgiler derin Yutacak gibi beni Kaybolmaktan korkuyorum sende Marifet deðil elbet kaçmak ama Kaçýyorum boþ yere
Nereye, neden Bilmiyorum Soruyorsun ama Söylemeye güç yetiremiyorum Aklým almýyor Yüreðime sýðmýyor Korkuyorum Býçak misali toprak Adýmlarýmdan dahi çekiniyorum
Birtek sevda saklý gözlerimde Onuda kaybetmek istemiyorum Ýþte bu yüzden Ne zaman aðlayacak olsam Hemen kaçýyorum
Özkan Bakioðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mustafa Özkan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.