Güneşin Yüzüne Kar Yağıyordu
Gökyüzünde mavi kanatlý melek dolaþýyordu ve
güneþin yüzüne kar yaðýyordu
battaniyenin içine sýðýnmýþ iki vücut
sobasý sönük evde tir tir titriyordu
annesi yýllara, çocuk babasýna dargýndý
hatýralarýn eskittiði semavere baktýkça için için aðlýyordu kadýn
biliyordu uzun ve soluksuz yolculuða çýkanlarýn
asla geri dönmeyeceðini, dönemeyeceðini
turkuaz rengi gözlerine sevincin bir daha deðmeyeceðini
iri dalgalar denizi dövüyordu
martýlar çýðlýk atýyordu durmaksýzýn ve
Ýstanbul’un saçlarý aðarýyordu
tüyü dökülmüþ yaþlý köpek, kardan adama havlýyordu
geceydi ve ayazdý
sevgilisini, ruhdaþýný aramaktan yorulan bir sarhoþ naralar atýyordu
tekmeler savurup, sanki kaderini yýkýyordu inadýna
inadýna küfrediyordu kötü yazýlan senaryoya
geceydi ve hava buz gibiydi
hem çocuk uyuyordu, hem de kadýn
yeryüzünde kara atlý melek dolaþýyordu adým adým
Nurcan TALAY
27.10.2011
Saat:14:55
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.