Bugün yine güne sensiz uyandým Yine kalkar kalkmaz ilk sen geldin aklýma Hani o gözlerinin ýþýltýsýný görememek var ya Kahrediyor, hayatta soðutuyor beni Kader insafsýzca aldý uzaklara götürdü seni
Sensiz bu þehirde nefes bile almak istemiyorum Ne önümü görebiliyorum Ne de insanlarý seçebiliyorum Hayata küstüm bir türlü barýþamýyorum Sokaktan geçen herkesi sen biliyorum
Gönül isterdi ki hep yaný baþýnda olayým Bir an bile olsun ellerini býrakmayayým Ama ne yazýk ki hasret hep bizimle beraberdi Araya uzun mesafeler girdi
Aklýma geliþin, aklýmýn gidiþiydi Bir de o güzel gözlerin vardý ki Onlarý görünce ne dert kalýrdý Ne de hiçbir þeyi düþünecek vaktim olurdu Gözlerim o an sadece gözlerinde kaybolmak isterdi
Sensizliðe ait bir bensizlik var içimde Gözlerim seni arýyor köþe bucak bir yerlerde
Ne zaman üzerime bulaþtý bu sensizlik Ne zaman bulaþtý bu çaresizlik ve hevessizlik Düþüne düþüne eskittiðim o hayallerimin peþindeyim Düþlerimin yönetmeni Sana kavuþacaðým günü iple çeker bir haldeyim
Ensar Türkay www.sairensar.tr.gg
Sosyal Medyada Paylaşın:
ensartr92 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.