kara bir büyünün esiri olmuþ düþler talan kan kýrmýzý rüzgarlarda patlýyor dalgalarý denizin ne koynuna alýr yakamozlar ne þarkýlar söyler denizkýzlarý
ardýna bakmadan alýnan yollarda yitirilenlerin hesabý omuzlarýnda tam ortasýnda labirentin yapayalnýz yolcu kendine dönmüþ…sönmüþ gözlerinin ýþýklarý paramparça bir þarkýnýn son sözleri dilinde ...son notalarýyla
ekose örtülerin kýrmýzý beyazýna bulanan kirlerinden dökülen rakkase kývýrtmalý bir hayat geçiyor gözlerinin önünden pervasýz o bildik sýrýtýþýyla dudak kývrýmlarýnda
ne denli insafsýz oynar insanlar oyunlarýný
al bir gülün kýzýlýnda yanýyor aþk ihtirasla laternalarýn eþliðinde yayýlýyor þansonlar arnavut kaldýrýmlý sokaklarýn köþe baþlarýnda ýpýlýk sýcaðý inceden eriyen bir yüreðin gonca verir çiçekler her doðum sonrasý
ve seyrediyor hayat rüyadan uyanan bir bebeðin gülüþünde yeniden ve her defa
yakala…
atilla güler Sosyal Medyada Paylaşın:
Atilla Güler Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.