Yapamıyorum

Yapamýyorum

Açamýyorum kapýlarýný umut ve sevincin
Gelip geçeni seyrediyorum sadece
Kapý ardýndaki deliklerden
Diz çöküyorum, kapanýyorum yere
Toprak olurcasýna, inciler süzülüyor yanaklarýmdan
Çýðlýk çýðlýða baðýrýyorum ama
Sesim pencereleri aþamýyor.
Kimse duymuyor, kimse bilmiyor ýstýrabýmý
Bir tek soðuk duvarlar ve aynalar þahit.
Kendimi dýþarý atýyorum sonra
Yaðmur yaðýyor, hava soðuk ve öfkeli
Bu benim hüznüm diyorum iþte gökyüzünü saran
O zaman yaðmur artýyor, yapraklar süzülüyor.
Bazen kalabalýk duraklarda kayboluyor
Bazen de direðe yaslanmýþ buluyorum kendimi
Ne adým atacak halim kalýyor ne de bekleyecek.
Bir umut perisi görüyorum bazen
Okula giden çocuklarýn yüzünde
Gülümsüyorum birkaç saniyeliðine
Sonra geçip gidiyorlar yanýmdan sessiz, usulca
Geçiyor bu büyülü an ve hüzün kaplýyor her yeri
Ýnsanlar görüyorum el ele tutuþan
Sarýlmýþlar birbirlerine, tek bir vücut olmuþlar sanki
Yarým vücuduma baktýkça imreniyorum onlara
Akþam oluyor bir meyhanede soluklanýyor,
Bardaðý taþýrýp, þiþenin dibine vuruyorum
Geçmiþin yýkýk hatýralarýna gidiyorum
Radyodaki hüzzam naðmeleriyle bir an.
Artýk içimi ýsýtmaya yetmiyor aldýðým yudumlar
Ne saati hatýrlýyor, ne günü ne de ayý
Doðduðum günü lanetliyorum masadan kalkarken
Dünyam dönüyor, insanlara çarpa çarpa yürüyorum.
Alýp baþýmý gidesim geliyor uzak diyarlara
Eðer haksýzlýklara karþý çýkamýyorsan
Yenilgiyi kabullenip gitmeyi bilmeli insan
Kendimi yýrtýyor, parçalýyorum ama gidemiyorum
Ben buyum iþte diyorum korkaðým
O kadar alýþmýþýz ki baþkalarýnýn hayatlarýný yaþamaya
Baþkasý için düþünmeye, gülmeye, aðlamaya
Sonu da onlar getirecek sanýyoruz, biz yapamýyoruz
Deniz havasý almaya gidiyorum bazen de
Gözüme balýkçýnýn oltasý takýlýyor, ucunda bir balýk
Çýrpýnýp duruyor hayata tutunmak için
Balýkçý bir balýða bakýyor, bir denize bir de kovaya
Sonra merhametli balýkçý azat ediyor balýðý
Balýk yine devam ediyor denizde süzülmeye
Ama yüreðinde ömrünce taþýyacaðý yara iziyle…
A.Ö

Sosyal Medyada Paylaşın: