Cemre -ül ma düþsen Diyorum yine ciðerlerime. Düþüpte cigerlerimdeki o Karla kaplý, iki yüce kara daðýn Bronj Bulutlarýnadan esen Bu sert soðuk poyraza son verip Bir meltem sýcaklýðýnda Nefesi ýsýtsan diyorum .
Cemre -ül hava... Düþsen Diyorum yine kanýma. Düþüpte o damardaki donuk, Buz kesilmiþ kan nehrini ýsýtýp bir Çaðlayan gibi, O kaný akýntýya býraksan diyorum.
Cemre-ül Türab... Düþsen Diyorum yine kalbime. Düþüpte bu kara zemheriye Son versen. Îhanetlerle, vefasýzlýklarla Gübrelenmiþ kalbimin topraðýný Isýtýp, gönül bahçesine Yedi verenler versen diyorum.
Ben diyorumki cemrem. Düþ önce ciðerlerime. Sonra kanýma. Daha sonrada kalbime.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Eylül Eylül Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.