CAN VERÝRÝM CANDAN
Ne kadar yanardað olsa da kalpte;
Bir mazlum uðruna durulurum ben...
Can veririm candan olan sohbete
Sevdim mi yürekten sarýlýrým ben...
Bülbüller hayrandýr baktým mý yüze,
Köprüler kurdurur köprüler göze,
Acý döksen bile bal kattým söze
Yoksula hediye verilirim ben...
Hýrçýn mý hýrçýnsýn severim bunu,
Yüzün bir dolunay nur eder günü,
Seninle hoþ gördüm gönül düðünü
Uzun kirpiðinle vurulurum ben...
Ol dudaklar dolðun o gözler çekik,
Sen yoksan inan ki yüreðim yýkýk,
Aþkým bir elmastýr hem de bir akik
Senin yolunda çok yorulurum ben...
Tanrý misafiri oldum hanene,
Ne güller sunmayý isterim sana,
Yalnýz senin için geldim cihana
Almazsan içeri darýlýrým ben...
Deðseydi yanaða deðseydi dudak,
Ne acý bir gerçek aramýz uzak,
Sular gibi aziz su gibi berrak
Ýçi dýþý ayný görülürüm ben...
Meyletsem ben de alemde pula,
Servetler yýðardým, bakardým mala,
Zenginliði buldum girdim gönüle
Güzele kol kanat gerilirim ben...
Bir menzilden akýp koþtum deryaya,
Resmini çizerken bakmadým aya,
Muhteþem güzellik sanki bir rüyâ
Diyardan diyara sürülürüm ben...
Mor daðlardan þarký söylüyor bülbül,
Bir yanýnda lale, bir yanda sümbül,
Elinde menekþe bai ucunda gül
Güzeller elinde derilirim ben...
Kafdaðý’na varan o tek yol sensin,
Derde derman bir el var o el sensin,
Al yanakta açan taze gül sensin
Çok narinim amma kýrýlýrým ben...
Bu dikenler taþlar kalkacak inan,
Ýnanacak ceylan bana bir zaman,
Aman ey nazlý gül etme bir ferman
Ressam Halil diye sorulurum ben...
Halil Gülel
Düsseldorf / 17.10.2002
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.