Daha 11 yasinda hiç birseyden haberi olmayan Kirli hayatin masum kiz çocuguyuydum.. Gülen gözlerime hüzün çökerken Hiç çikmayan sesim daha da suskunluga bürünmüstü o zamanlar... Babam bir hastaliga yakalanmis Evimizde bir kuru ekmege muhtaç olur duruma gelmistik.. Herseye ragmen sükretmeyi bilirdim Annemden ögrendigim en büyüt seydi sükretmek... Varlikta yoklukta ALLAH tandi bilirdim.. Lakin yine de kizardim yoklugun deli rüzgarina... Çocuktum nihayetinde.. Kizardim neden benim de güzel kiyafetlerim yok.. Neden açiz diye.. Büyüklerimizin yardimi mutlu ederdi beni.. Ama annemin boynu bükülür Keder düserdi gözlerine... Meger büyüklerimizin elleri titrermis Üç kurusluk yardimla... Ve bir ramazan ayi Darda olan kapimizi... Ellerinde kameralarla Yardim yapan bir kurulus çalmisti... Iftar açilmis yemekler yenmis sohbet ediliyordu.. Bir an mikrofonun bana uzatildigini fark ettim... Dediler ki su an en çok neyi istiyorsun güzel kiz..? Kisik sesimle ve pembeye çalan yanaklarimla... -Benimde güzel kiyafetlerim olsun... Cümlesi çikmisti agzimdan.. Ve ardina anneme sarilip aglamistim... Çocuk akli ya güzel kiyafetlerim olsun istemistim... Ertesi gün televizyonda kendimi görünce Söylediðim cümleyle nasilda utanmistim kendimden... Hayatimda ilk kez yerin dibine girmek istedim.. Ya bunu birileri izlerse..? Ya arkadaslarim görürse..? Zaten dalga geçiyorlar benimle Giydiklerimle..? Ya simdi görürlerse...? Offff offf... Sag elin verdigini sol el görmesin diyen bir peygamberin ümmetiydik oysa.. Herkesin gözü önünde yapilinca ,yardim yaptigin kisiyi incetebilirsin diyeydi... Nede güzel söylemisti efendimiz... Yardimin en güzeli gizli tutulan degilmiydi? Peki neydi bu göze sokulurcasina yapilan yardimlar... Neydi????
...Asiyim Asabiyim...
Þiirim gerçek hayattan kaleme alýnmýþtýr...
"ÞÝÝRÝME GÜÇLÜ YORUMUYLA ANLAM KAZANDIRAN ARKADAÞIM ÇÝLEÐE SONSUZ TEÞEKKÜRLER..."
Sosyal Medyada Paylaşın:
Asiyim Asabiyim Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.