P A P A T Y A F A L I

Senle ben, yani biz..
Hiç ayný çeþmeye aðzýmýzý dayayýp,
Bedeni aþktan kavrulmuþ topraklar gibi kana kana su içmedik mesela.
Bir papatya alýp, son yapraðý sevmiyor çýkmasýn diye çift koparmadýk.
Sen hiç ateþlenmedin bir sonbahar gecesi
Ve ben sabahlara kadar baþýnda beklemedim.
Öpüþmedik öyle ulu orta,
Laf olur, söz olur düþünecek bir anýmýz olmadý.
Limandan bir gemi ayrýlýrdý o zamanlar Eminönü’nden,
Kuþlar korna sesinden ayrý yönlere uçuþurdu.
Limandan bir vapur ayrýlýrdý,
Ben seyre dalardým.
Bu yüzden piposu dudaðýnýn arasýna sýkýþmýþ tüm kaptanlar en çok beni yazardý seyir defterine, alnýna yalnýzlýk bulaþmýþ kalemiyle..
Hiçbir zaman bir bankýn üzerinde oturmadýk ki biz.
Bütün gemileri yalnýz yolcu ettim ben.
El salladým peþi sýra.
Üþüdüm tek baþýma hayalini hiç kurmadýðýmýz bir rýhtýmda.
Dalgakýranlarý deðil,
Sadece beni dövdü dalgalarý çetin okyanuslarýn,
Yalnýz yüreðimi…

Senle ben, yani biz..
Kurumuþ yapraklar üzerinde yürümedik duvarlarýna devrik cümleler yazýlý o sokaklarýn birinde.
Kulaðýnýn üstüne bir karanfil takmadým ve tutmadým ellerini.
Ellerim terlemedi ellerinde.
Martýlara simit atmadýk bir vapurun kenar kanepelerinden.
Ve yapabilirdik.
Viran olmuþ bir sokak köpeðini eve alabilirdik.
Ben baþta biraz kýzardým ama sevebilirdim zamanla.

Senle ben, yani biz..
Biz olabilirdik.
Sen hep böyle kocaman bahçeli bir ev isterdin gürültüden uzak,
Hani þu klasik bahçesinde domates yetiþtirilebilenlerden.
Pilavýn dibi tuttuðunda karþýma geçip suratýný asardýn
Ve hemen ardýndan tüm muzipliðinle;
-Dýþarýda yiyelim mi, derdin.
Adýný Cemre koyduðumuz bir kýzýmýz bile olabilirdi belki..

Oysa þimdilerde saat hala koyup gittiðin zamaný gösteriyor.
Ellerim cebimde ve dilimde anlamsýz bir tutukluk.
Mürekkebim bitik ve tüm güllerin boynu bükük.
Senle ben..
Yani “biz” olabilirdik,
Biraz daha isteseydik…

Cihat KIRDAR
14.Ekim.2011

Sosyal Medyada Paylaşın: