ins(an)

insan olan insan
irdeler.

her anýný,
her yaþýný sorgular,

deðil mi ki
yaþýyor,
düþünüyor
acýlanýyor
seviniyor
muhasebeye girecek
kendi kendine;
çaresiz
hesap verecek

öyle olmasam
sevgili can
senden önce ben düþmüþ olmasam o yollara,
kolay deðil
anlamazdým
dile gelip söylediklerini
topyekun
örtülü ve aleni
bakýþlarýnda gizlediklerini

müdrik olmak için insan
yaþayarak yorulmalý
sararmalý / solmalý
hem yaþarken
otuz dokuz ham gök yýlý
acý tatlý yanlarý
an be an
sorgulamýþ olmalý

kontrolsüz akan bir nehir
zaman
sence anýlarý yutar mý

adam gibi yaþamayan
anladým dese de
inanma

ilmel yakin /aynelyakin
hiç
hakkal yakini tutar mý


otuz dokuz ham gök yýlý bitirdin mi
zirveye bir kala gong vurulur sanki
tam da öyle olur insan
düþler düþünceler
dediðin
hem
diyemediðin gibi
iþin tuhafý
zirvelere varýlýr
kör kör / bön bön
bakýlýr da vahey
zirve aranýr

yay mesafesindeki leylayý arar gibi
bitiþlerin farkýna varamazsýn
bakar bakar yorulursun
akar akar durulursun

gerçeði gördüðün anda
---görenler için geçerli---
büyü bozulur

dizdeki derman,
gönüldeki ferman
seni sen yapan her þey
birdenbire
irtifa kaybetmeye baþlar
düzenli
müsrifçe salgýlanan
adrenalinden mi
hayal kýrýklýðýndan mý bilinmez
tende haem canda
tuhaf bir yorgunluk baþlar
her hücreye sirayet eder
kurgularý deðiþir beynin
emirler ve algýlamalar
eskisi gibi deðildir
artýk
her þey -biraz-( hiç) bir þeydir

bütün pembeler/renkler
–otomat- yeþile döner

dünya dediðin
koyu karanlýk
hem dingin yaþlanmýþ bir koca/karý
uðursuz - nursuz
üstü baþý pejmurde
ikidebir rüyalarýna girer
sanýrsýn
bine dayanmýþ genlerin yaþý
baþ döndüren bir hýzla
her þey ters gitmeye baþlar

zirvelere uygun deðil midir ne
insan
ya da
zirveler insana göre mi deðil

zemberek bozulur
tam da zirvede
dakikalar saniye hýzýnda
ömürden kalan zamaný boðar

kendi kendine sorar ister istemez
insan
ve her can
neden bir ömür saatiyle birlikte doðar
ve
zaman neden
tam da o an
þaþar
akrep / yelkovan
sanki yüz metre koþar

inmek istersin
hemen
ki ömrün tek sermayen
tuhaf çýkýþlara odaklý sen
enginleri özlersin
neler oluyor bana dersin
herþeye erinirsin
burnuna toprak kokusu gelir
sýk sýk
yaðmur sonlarýný özlersin
gerinirsin
nedensiz düþüncelere dalar
hem korkar hem yerinirsin

ezip geçtiðin yýllarýn koynunda
dipdiri durur /semirilmiþ/ biriktirdiðin anýlar
tepeden týrnaða
fulu kayýtlý her nesne
özensiz çiðnediðin çaðdaþ kaldýrýmlar
ýskalanan her kalýcý deðer
bir bir eksiksiz
seçimsiz
istemeden hatýrlanýr.

piþmanlýklar
utanmalar sýkýnmalar
sökün eder
teker teker kapýný çalar
sendeki seni
riyasýz
muhasebeye zorlar

anlarsýn ki
anýlarýn bekleme salonudur beynin
unuttum sandýðýn
yaþanýlan her güzellik
ve
çirkinlik
sökün etmiþ
gelmede üstüne üstüne
týkýþ týkýþ kalabalýk yollar
ödeþmek adýna
her günah ve sevap
sýrasýný kollar

dersin ki
azizim
kýrk yýllýk soluksuz
o
muhteþem çýkýþýn sonunda
mademki zirve bu demek
gidip es geçtiðim deðerlere
bir daha,
tez
yeni bir gözle bakmalýyým

lakin
iniþ çýkýþ gibi deðildir.
Bazen saðlam basar yere
insan
bazen sendeler

en kötüsü
inilmez / sýk sýk /düþülür
her düþüþte /azar azar/ ölünür

artýk ne beynin beyin
ne de kaslarýn eski kastýr
belli ki kalan ömür yaþanýlan her an’la,
vedalaþmaktýr

iniþin
usul usul
saðlýklý olaný makbuldür
söylemeden geçmeyeyim

akýl
baþa ermiþtir.
kafatasýna girmiþtir.

nihayet
olmasý gereken yerdedir.

sindire sindire
hoþça kal
dünya demek
çýkýþ kadar heyecanlý olmasa da
yine de
güzeldir.

þiir de öyle.


Sosyal Medyada Paylaşın: