KALDIRIMLAR

Zihnimde, zincirine bakla eklerken zaman.
Varlýk mesaisinin duraksýz yolcusuyum.
Kýzýl bir gölge ile karýþtýðýnda duman.
Kendi öz heykelimin çolak yontucusuyum.

Kaldýrýmlarda ince, çok ince bir sihirdir;
Eþyanýn aydýnlýkta gölgeme kattýðý renk.
Renkten âzâd edilmiþ köhne bir müntehirdir;
Soðuk alnýma konan hayat isimli benek.

Terk edip evi yurdu koynunda soluduðum;
Kaldýrýmlar yar kokan bir eþsiz buhurdanlýk.
Aþkýn haritasýný taþlarýnda bulduðum.
Bir loþluk bir aydýnlýk kesitsiz alýþkanlýk.

Geceler boyu gezip kalbine basa basa
Beynimden irinleri döktüm büyük sinene.
Üstünde ne can ne mal ne de bir baþka tasa
Safi iman ve secde o göklerden inene

Zaman deli gömleðim mekan vardýr sandýðým
Sonsuzu düþlememe engel deðil gölgeler
Saat ve de harita kanmak için kandýðým
Kaldýrýmlar mekândan kurtarýlmýþ bölgeler

Sývazlasýn sýrtýmý ölüm ben bir cesedim.
Ýçimde ölmemeye dair büyük direniþ.
Boynuma güller sapla hayat bulsun mesedim
Ey ruhumu taþlarla okþayan sonsuz dirliþ

@..

on7eylül2binon1


Cönk Dergisi Ekim 2011 sayýsý

*****************************************************

2.

bu kuþtüyü zamanlar bu ince narin gece
kaldýramaz kalbimden ölmek meselesini
bu gökyüzü bu toprak bu bitmez irin gece
kaldýrýmlarda çeker ruhum besmelesini

rengi aydan bulanýk kokusu külden gri
bambaþka bir dünyadan sesleniyor þiirler
bir ses vardýr içimde bezm-i elestten beri
kaldýrýmlarla yürür içime bu nehirler

sýzýsýz bir hücreme rastlarsam onu tutup
koyacaðým varlýðýn en yüksek tepesine
bir kral gibi onu baþ köþeye oturtup
geçecek gideceðim ölüler cephesine

taþlarýndan alnýma bir secde serinliði
saçak himayesinde geçtim kaldýrýmlarý
nakýþ nakýþ kalbime bir cennet gelinliði
ruhuma yaren diye seçtim kaldýrýmlarý

kaldýrýmlar ey aynam ve sýrda derinliðim
zamaný taþlarýnda saydým sayýlýr gibi
sonu gelsin eþyanýn rahminde ceninliðim
doðarak bir dir’liþe düþten ayýlýr gibi

@..

yirmiEYlül2bin10iki


Þükrü Özmen
Sosyal Medyada Paylaşın: