ATA’MI GÖRDÜM RÜYAMDA Gecelerden bir gece, uykumun bilmem kaçýncý saati... Bir rüya gördüm, ne mutlu bir gece. Ata’m, þahlanmýþ bir küheylanýn üzerinde, sað iþaret parmaðý ileride... Baþýnda kara kalpaðý, Sanki yine bir savaþa hazýrlanmýþtý. Yaklaþtým Ata’ma, kýzmýþtý, Gürledi sert bir ses, bütün sesleri bastýrdý: "Ben size bunu mu emrettim? Ben ölmeyi emrettim. Ben kime Cumhuriyeti emanet ettim? Siz Ülkeyi kimlere teslim ettiniz?.." Sertti, belli çok kýzmýþ! Aðlýyordum. Silkindim kalktým, Ata’mý arýyordum. Ata’m gitmiþti, belli ki çok içerlemiþti. Düþündüm, tekrara aðladým. "Gel, kurtar Ata’m" diye yalvardým. Rüyamda uyanmasam, Hep Ata’mýn yanýnda olsam... Rüyalarýmda bile sen varsýn, Kalplerde sen varsýn, Sen ölmedin; Ata’m hep yaþayan bir sevdasýn! Ali Bektaþ, 25.10.2011 Sosyal Medyada Paylaşın:
dr.alibektaş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.