cennetin çocuklarý
zebani arenasýnda gladyatörler
tükenmez kalemin tükendiðinde kan
yangýnlarýn yakýp kavurduðu zaman
kimi çok umutlanýr içten içe insan
telaþýna giriyorum tükenen zamanýmda her an
ne olur bir hikaye yazsan / masal anlatsan / ya da sussan
ben hiç güldüðümü bilmiyorum desemde / kendime yalan
öteden beri gelen aslýnda bir hikayedir / her an / nefes nefes kaybolan
sorular bitiyor burada hiçliðini gördügünde / bildiðinde
terazi mizan / sen ben tartýlan
yaðmurlar hep gözlerimizde gizli
bulutlar baþýmýzda
son gidiþte tahta bir tahtýrevan
umut sonuna kadar hep uzanan
nefes bir an
sen düþmeden düþmez yakandan
telaþlardan arta kalan
saçlarý kýrlaþan kýrýþan yüz
ortalýk toz / ruhlar duman
çok asil bir varlýktý insan / ne zaman ?
ateþi ellerinde tuttu
o an kendini unuttu can
artýk ölüm çok küçük geliyor bedenime
ben öleceksem eðer / daha büyük ölmeliyim
dövünsün içimdeki þýmarýk arzulardan arta kalan
yarýnsýz büyümesin çocuklar
burada mevsim / hep sonbahar.