’Yaratmak’ kelimesini günlük konuþmalarda kullanmayý sevmiyorum,
Çünkü bu kelimenin Rabb’ime has bir sýfat olduðunu düþünüyorum,
Böyle olduðunu düþünsem de demek ki ben de kullanabiliyormuþum,
Ýnsanlarda gördüðüm bazý garabetleri baþka türlü ifade edemiyorum...
Herkes Rabb’imin kuludur, çeþitli özellikleriyle deðiþirler, benzemezler,
Kimi yeteneklidir kimi yeteneksiz, uzun anlatýmlar için sayfalar yetmez,
Kimi sanatçýdýr kimisi sýradan iþçi, yahut farklý özellikleriyle vardýrlar,
Birileri ötekiler gibi olmak isterse bundan kendi kiþilikleriyle zarar alýrlar...
Benim görüþümü soran yok ama yine de diyorum ki cümle aleme buradan:
’Behey sersem, önce kendin ol, sonra da Allah’a kul, ne anlarsýn taklitten?’
Desem de beyhude, bu satýrlarý herkes kendisine göre anlamlandýracaktýr,
Kendisi gibi olmayý beceremeyen yine taklitlerle onure olmaya çalýþacaktýr...
Adam adam olsun, rahmetli babamýn dediði gibi, eþþek olarak kalmasýn bence,
Eðer eþþek olmaya devam ederse herkes binmeye devam edecektir semerine,
Kendi kimliðiyle ve yetenekleriyle var olabiliyorsa bence onun adý ’Ýnsan’dýr,
Taklitlerle yaþamaya devam edene yakýþan sýfat da yine sözlüklerde saklýdýr...
Velhasýlý kelam ben derim ki hayat kýsa, deðmez oyunlarla vakit geçirmeye,
Ýnancýmýzý ve yeteneklerimizi yaþayabilmek için ciddi insanlar olalým ilk önce,
Oyunlarla kaybedilecek vaktimiz yok, zaman su gibi akýp gitmekte, duyana,
Allah ne olduðunu sormuyor, hangi amellerle oraya geldiðini soruyor kullarýna...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.