Zerre zerre yayýlmýþ
Sessizce demlenen aþk
Ruhumu törpülüyor derinden derine
Ve þimdi
Günbegün eksiliyorum
Düþüyor yosun yeþili gözler
Kan revan sahipsiz
Susuyordum artýk
Düþlere bürünmenin anlamsýzlýðýnda
Hebâ oldu aldýðým her nefes
Belki de bu yüzden yenik düþtüm
Ey
Rüyalarýmýn kâbusu
Aklýmdaki gelgitler
Sýrtýmda günahlarým
Ölümün kibriyle durulan
Heybemde bir avuç umut
B e þ _ v a k t i n
Nurunun kandilinde aklan
Secdede anlým
’R A B B Ý M’ yanlýz sana muhtacým
Gönül Aydemir Adýgüzel
25.10.2011