Zengin fakir dinlemez, gönülden severse kul
Samanlýk saray olur, olmasa da para pul
Yâr dokununca tene; güzel, kendinden geçer
Göz göze hasret bakar; aþkýný kalben seçer.
Dað tepesi yalnýzdýr, ulaþýlmaz zirvedir
Ayrýca çok soðuktur, güneþ yýldýz kirvedir
Dere denize bakar, her bakýþýn kalp yakar
Gökten yaðarken yaðmur, bu gözlerden aþk akar.
Aþk dolu bir yürekte, tek zerre riya olmaz
Arýlar polen taþýr, polensiz çiçek olmaz
Doðal yaþamýn hakký, sevmektir en derinden
Öpeyim seni hazla; alnýn orta yerinden.
Güzel gül emek ister, dört bir yaný aþk kokan
Karþýlýðý sevgidir, kalbi derinden yakan
Baðlandýkça yücelir; yoksa yürek daðlanýr
Göze baktýkça gözler; gözler aþk’la baðlanýr.