Tahmini nisanda dünyaya gelmiþ
Kundakta anasý tarladaymýþ
Anasý çoban kýzý, babasý çoban
Çoban oðlu çobaným ben.
Daha bebek iken felç geçirmiþ
Ninesi acilen iðne yedirmiþ.
Sað bacaðý hafiften aksak kalmýþ
Salýnarak yürüyen, topalým ben
On yaþýnda týrpan sallamýþ.
Tarla kazmýþ bað bellemiþ.
Ürün toplamýþ baþak derlemiþ.
Rençber oðlu, çifçiyim ben
Ayak aksak diye okula salmýþlar.
Elde avuçta yok, harçlýksýz komuþlar.
Ýþ aramýþ, eline mala vermiþler
Ýnþaatlarda çalýþan ameleyim ben.
Daha lise çaðýnda, haksýzlýða karþý gelmiþ.
Direndikçe baþýna türlü belalar bulmuþ.
Adam olsaydýn eðer.... Babasý demiþ.
Atasýna küsüp evden kaçan, asiyim ben.
Lise bitti, üst okula gidememiþ,
Kapý kapý dolaþýp, türlü iþ denemiþ
O fabrikada köle, bunda hamal
Çocuk yaþta iþ öðrenmiþ iþçiyim ben.
Okumak sevdasý baþýna vurmuþ.
Kadrolu iþ sýfatý için kurslara girmiþ.
Yoksulluk uðruna, tek hasýrda yatmýþ
Sefaletin içinden gelmiþ, sefilim ben.
Okumayý seçtim gönülden ve bilerek.
Okul yolu ve okul için ödenek gerek.
Sandýk kurdum, at bir teklik boyayalým abi
Tanýnmamak için yüzün boyayan boyacýyým ben.
Dürüstlüðü ve saflýðý ile tavsiye edilmiþ
Bir kömür iþletmesinde yönetime girmiþ.
Kendini yönetemezken emrine adam verilmiþ.
Hesabý üstüne yýkmýþlar, muhasibim ben.
Yýlmamýþ, okul yolu çiðnemiþ,
Yirmibeþten sonra öðretmen olucam demiþ.
Çocukluðu olmadýðý için çocuklarý sevmiþ.
Severek öðretmen olmuþ, öðretmenim ben.
Otuzbeþinde anlaþarak bir yuva kurmuþ.
Bu yuvada tatlýlar tatlýsý kuzusu doðmuþ.
Anlaþmasý zayýfmýþ, farkýna geç varýlmýþ.
Kuzusuna caný kurban, bir babayým ben
Ýnsanca yaþamak istedim, dört baþý mamur
Demek ki, hoþ karýlmamýþ kaderdeki hamur.
Zaman zaman hülyalarý, kadehlere doldurur.
Akþamlarý iki tek atan sarhoþ, ayyaþým ben.
Her iþe parmaðýný çekinmeden rahatça atan,
Faydalý gördüðü iþte, elini deðil, yüreðini katan
Çaký ve çakmakla, pratik zeka, iþ üreten.
Eþyasý evinde bozulmayan tamirciyim ben
Ufuklardan kýzýllýk, sislerden nem dermiþ
Güzellikten haz, hüzünlerden gam dermiþ
Hüznünü,gamýný sevdasýný, ak kaðýtlara sermiþ.
Efkarýný yalnýzlýk palasta demleyen, þairim ben
Çocuk yaþta hüzünlü gözler çizmiþ.
Gamýný tasasýný ve hülyasýný tuvallere vurmuþ.
Bütün çetrefil yaþantýsýný insanlara sunmuþ.
Sergi açmýþ, iflastan dönmüþ, ressamým ben.
Ýnsana, insan olduðu için deðer veren.
Sevdiðine inanýnca, canýný dahi serebilen.
Dostuna, her daim kapýsý ardýna dek açýk olan
Ýnsanca, insana olan inançla, insaným ben.
Çetrefil
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.