anne
neden göremiyorum hiçbir rengi
neden uzanamýyorum hiçbir öteye
nerede babam
kardeþlerimin seslerini duymuyorum
hani biraz sonra yaðmur yaðacaktý
yaðacaktý ve karþý komþunun kýzýyla
yaðmur altýnda ýslanacaktýk oyun oynarken
anne gözlerime duvarlar inmiþ
soðuk demirler kesiyor tenimi
-betonlar ne kadar çok-
toz duman içindeyim
kolonlar sýkýþtýrmýþ kalbimi
zor nefes alýyorum
zor tutunuyorum bulunduðum noktada
anne
niçin her yer karanlýk
yalnýz hiç kalmamýþtým böyle
yalnýz seslenmemiþtim sana
hangi diyardayým ki yarsizim
hangi memleketteyim ki baharsýzým
hangi kör kuyudayým ki züleyhasýzým
ah anne
hani umutlar tükenmezdi
hani kapanan her kapý bir daha açýlýrdý
hani hep yanýmda olacaktýn
hep üzerimi örtecekti merhametin
ahh anne bir þeyler olmuþ
-belki de çok þey-
olmuþ ki suskunsun
olmuþ ki aðzýn býçak açmýyor
olmuþ ki çaresizim
olmuþ ki ölmüþ gibiyim