AHMET...
Yolunun sonun da vardýðýn yerler
Sana kucak açýp gülmüyor Ahmet
Ayrýlýk vaktine oldu seneler
Kimse zamanýný bilmiyor Ahmet...
Sanal oldu tüm bildiðin gerçekler
Yolunup anbara doldu burçaklar
Sana atýp tutan bütün alçaklar
Seninle birlikte ölmüyor Ahmet..
Evin viraneye döndü figanla
Geleni...geçeni arttý zamanla
Sana olan özle artýyor anla
Giden ruh geriye gelmiyor Ahmet
Ýþin gücün rast gitmedi saðlýkta
Gözün gönlün kaldýmý ki daðlýkta
Aha..yuvandasýn doðrulda bakta
Gözlerin hiç birþey görmüyor Ahmet...
Baðrýn delik deþik yaralý neden
Acý duydun mu ki Alman keserken
Vatana dönmeye hep derdin erken
Her dilek yerini bulmuyor Ahmet
Topraðýn bol olsun kabirirn geniþ
Geri dönmemeye böylece gidiþ
Bitti çilelerin tükendi her iþ...
Kimse anlamýyor bilmiyor Ahmet
Hamzayla harunun kime emanet
Beklermiydin can dostundan ihanet
Gönlün huzur bulsun artýk rahat et
Ýstemekle ömür dolmuyor Ahmet
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.