Mahallenin en güzel kýzýydý Nazan Hüzünlü þarkýlarýn týnýsýndan çýkmýþ gibi yürekleri acýtan Þiir gibi Okudukça yürekleri aydýnlatan Ya da Gözlerden yaþ akýtandý o
Kendi gibi bilirdi mahalleliyi Art niyetsiz seven Gözlerine bakýnca Kara gözlerinde insaný kaybederdi Anlatmazdý ama Birisini severdi Söylemese de Gözlerinin bakýþýndan Duruþundan belli ederdi
O sokaða çýktýðý zaman Bütün erkekler Uykudan yeni uyanmýþ gibi bakardý Art niyetsiz Yüzlerinde bi r sevinçle bakardý Hoþ bakarlardý Evli kadýnlarýn Kýskandýðýný Kocasýna kýzdýðýný hiç görmedim, duymadým
Hüzünlü mutluluklar yaþardý içinde Gözlerinden belli olurdu Gülüp geçerdi yaþananlara çoðu zaman Çiçekler kadar güzeldi Sevip, giydiði çiçekli giysilerinin içinde Balýklar sýçrardý denizden O gülüp, kahkaha attýðý zaman Bir ilkbahardý Nazan
Birgün apansýz çekip gitti Bilmediðimiz sevdalýsý ile Kendi gibi güzel Ýstanbul’a Bir daha hiç gören olmadý Ve bir daha Mahallede Nazan kadar güzel gülen Kahkaha atan olmadý Bu yüzden adý Kahkaha Çýçeði kaldý. Saksýlara Bahçelere dikilen her çiçek O’nun adýný aldý. Bu mahalledikiler Nazan’ý hiç unutmadý
Necdet GÖKNÝL
Sosyal Medyada Paylaşın:
ncdtgknl Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.