o korkunç sesi tekrardan duyar gibi müge kokusu ellerinde bu sonbaharda kýyak geçiyor aþk bize ayný þehre göç ettiriyor ayaklarýmý göremesem de çýldýran bir çiçek açýyor her defasýnda yüreðimde korkmanýn da bir manasý kalmýyor avunmamaz lazým ki bizi aldatmayý çok seven hayallerbmiz var belki de en büyüðü cennet bahçesinde iki zeytin gözlü ve dualarýn ýsýtmadýðý ellerimiz kadar donuk yüzünde içime çektiðim onlarca yalana karþýn gülümsüyorum sanki bir delinin belki de çýkar yolu þu sokak arasýnda dokunuyor bize ne yapsam ne etsem aklým kadar daralýyorum iç çekiþlerinde omzundan aþaðý kemikler biliyorum yýðýnla boþluklarý anlatýyor sevgi adýna korkuyorum her defasýnda yaþamak için acýnacak bir sebep buluyorum yine de kendime o kadar çok cahilim ki hiçbir þeyi bir farkla bilmediðimi anýmsýyorum bu sözler ne þiir olabilecek kadar þirin ve de asil gözlerinde söyleyip ellerinden öpmek istediðim an kadar sýcak iki sözle bir dünya laf etmiþliðim;
Sosyal Medyada Paylaşın:
nazlı_cicegim Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.