Kafatasýmda beynim, iki yarým küredir
Ortasýnda kâinat, sanki buðday tânesi
Kafatasýmda dünya, sadece bir püredir
Onu bir çöpe bastý, gönül pastahânesi
Kabuðunu kýrýyor, bir hakikat tohumu
Nûrlarýn sýcaðýnda filizleniyor her gece
Nazlý Anka Kuþuʼna çeviriyor rûhumu
Hikmet daraðacýnda, þakýyacak sadece
Dünya denilen topu, iðnelerken bu çocuk
Gözleri gülüyordu, bu yaramazýn, hayret!
Âlem ona dedi ki: Aklî dengen mi bozuk?
O da:,,Kim akýllý kim deli bekle ve seyret!ˮ
Hüngür hüngür aðlýyor sokaktaki adamlar
Benim bir topum dahi, yok herkese kýyasla
Dünya denen çatýdan, baþýma acý damlar
Eve dolan gözyaþým, eþit hatta Manyasʼla
Varlýkta boðulurken gördüðüm bütün herkes
Ben hiçlik deryâsýnda, tam kulaç atýyordum
Gördüðüm insanlar da zor alýyorken nefes
Ben yokluðun dibinde kumlara yatýyordum
Bu hiçlik deryâsýnda yüzen bir balýk oldum
Boþ varlýk sâhiline, uðramam ben bir daha
Yokluðun amâkýnda bâkî bir Hâlýk buldum
Gidiyorum bu sabah, çok sevdiðim Allahʼa
Soner ÇAÐATAY (03:28) 21 Ekim 2011 / Wuppertal / Almanya[ /italik [ /iceri]
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.