Terör, merör,
Deprem, meprem…
Neler yaþar,
Güzel ülkem.
Kimi altý, kimi yedi…
Hepsi baþka bir þey dedi!
Öncü, möncü, artçý, martçý,
Ortalýkta üç kâðýtçý…
Yine suskun, yine aciz…
Kardeþ olduk depremle biz.
Suçlusunu sorarsanýz,
Hepimiz bir müteahhitiz.
Kara yazý, yok mu azý?
Biz de gülsek, bazý bazý…
Timsah gözyaþlarý akan,
Yarýn yine çalar sazý.
Aðlasak mý? Ünlesek mi?
Baþ saðlýðý dilesek mi?
Dünyalý duymasýn diye,
Rakamlarý gizlesek mi?
Ýnsan oðlu beþer, þaþar.
Fazlasýna yürek taþar…
Bu da gelir bu da geçer.
Birileri kefen biçer…
Sustum! Sustum!
Acý kustum…
Susmaz isem,
Olmaz dostum.
Boþa tutmam bileðimi,
Yazsýn kalem yüreðimi.
Deldirmeðe hazýr postum,
Varsýn olmasýn be dostum…
MEHMET FÝKRET ÜNALAN