Düş Kaçağı

Soðursa hava;
Güneþine tutarým ellerimi.
Ha gece, ha gündüz olsun ne fark eder.
Sarý bakýþlarýn iþler, iliklerime kadar.
Ýçimde, dýþýmda, yanýmda sen.
Sýmsýcak saran olursun.
Gözlerinle ýsýtan.



Sýcaksa hava;
Bulut gibi beklenirsin.
Bir kuytu gölgene atarým, seninle kendimi.
Yorgunluðum diner, acýlar geçer, yýkýlýr dertler.
Düþlerimde umutlar açar, bulutlar aðlar.
Yalnýzlýðýmýn konduðu çiçek olursun.
Bal özünden, peteðime taþýnan.



Son haddinde dahi iþler,
Özleminle yoðunlaþan sevgi açlýðým.
Ýç dýþ dünyamýn ýþýðýnýn feri, aydýnlýðý ve ötesi
Hiç sönmez, hiç kurumaz, sarýdýr rengi.
Hazan hüzün diye saymam, bilesin.
Avuç içinin adý, o yaþam çizgisi.
Baktýðýmda, aklýmý alýp ta gidensin.



Bir kere daha deðil,
Sýnýrsýz gelsin isterim, sesin sesime.
Salýnýp gider o vakit limanýmdan gemiler
Sularýma yansýr, ay ýþýðý, güneþin þavký.
Daðlarýn gözünden düþen her parça,
Adýnla öper sahilime.



Öyle kolay mý?
Bir mülteci gibi yaþarken
Seni anlatabilmek, seni yazabilmek sana.
Varlýðýmda, varsýn düþ olsun, varsýn umut olsun.
Ve çýkmak yollara, sýrdaþ saymak seni.
O sonsuz hayallerinin kaçaðý olup,
Beklemek o titrek sesini.




Sosyal Medyada Paylaşın: