Hakkýnda
Neden mi istemiyorum kimseyi ?
Birini sevdim ben , çok…
Hayaller kurdum onunla , gelecek olan günleri…Ayný okulu okuyacaðým , ayný evi paylaþacaðým ve onun olacaðým ‘caktým…
Hep sevecekti beni ve bende onu…
Biz’e ayrýlýk hiç uðramayacaktý…
Ýþe gittiðinde bile beni özleyecek beþ dakika bensiz duramayacaktý . O ve ben’den baþka kimse olmayacak hayat önceliklerimizde biz ve bize dair þeyler olacaktý…
Hayatým (ýzýn) her anýnda büyüyecekti sevgimiz…
Ölüm bile ikimizin olacaktý... O bir gün ölürse ben , ben ölürsem o gelecekti arkamdan beþ dakika düþünmeden…
Dünya iki kiþilik olmasada onun içinde benim içinde iki tek kiþi yaþayacaktý…
Birinci ve ikinci tekil þahýslar unutulmuþtu bizde…
Yapamazdýk biz birbirimizsiz , olmazdý , olamazdý .
Ama oldu .
Günler geçtikçe , belki daha çok sevdik birbirimizi söylediðimiz gibi ve sevgi zirvede yaþadý bir süre…
Sonra baþladý bir düþme… Ýniþler çýkýþlar gittikçe arttý. En küçük tartýþmalarda bile kýzabilir olduk birbirmize…
Kýskançlýðýmýz hayatýn iki kiþilik olduðu hevesimiz , hayatýn bizden ibaret olduðu düþüncemiz kayba uðrattý bizi… Günden güne yok oldu , yok olduk…
Baþlarda ben onu kaybettim , sonra o beni…
Yada önce o beni sonra ben onu . Yavaþ yavaþ ayrýlýðýn sessizliði çöktü üstümüze…
Yanyanayken konuþamaz , birbirimizden bekler olduk . Her ne yapmak istediysek ’o yapmýyor ama !?’ korumasýna bürünür olduk .
Biz kalktý ortadan ve aldý þahýslar yerini…
Her sabah aklýnda uyandýðýmýn nadir gelir oldum aklýna , her akþam sevgi sözcükleriyle uyutulan yüreðim aþka uyutulur oldu…
Yapmacýk hareketler çoðaldý içten içe… ‘Seni seviyorum ‘ demek için bile düþünür olduk…
Kurduðumuz hayallerin gerçek olmayacaðý gerçeði bir tokat gibi çarptý yüzlerimize…
Belki istemedik ayrýlýðý , tüm bunlara raðmen denedik eskisi gibi olmayý…
Azalan ve tükenmeye yol alan sevgimizi çoðaltmaya çalýþtýk . Oda bende sevmeye uðraþtýk…
Öpüþmelerdeki heyecaný , sarýlmalardaki titremeyi aradýk .
Ama olmadý . Gittikçe yordu bu uðraþmalar bizi…
Her geçen gün çirkinleþtik birbirimizin gözünde , beðenmez olduk , eksik görür olduk…
Ve beklenen son geldi , bitiþimizi izledik . Ne o devam diyebildi ne ben..
Ýkimizde biliyorduk bir þeylerin tükendiðini…
Ve bitmesi gerektiðini…
Bitti .
Þimdi kimseyi istemiyorum hayatýmda , korktuðumdan deðil yada sevemeyeceðimden…
Ben onda kalsýn istiyorum ‘aþk’…
Onunla hatýrlamak istiyorum kurduðum onca hayali..
Olmasada ve olmayacak olsada , hatta olmasýný bende istemesemde ‘özel’ kalsýn istediðimden…
Dudaklarým onda , ellerim ellerinde ve bedenimin sýcaklýðý onun býraktýðý gibi kalsýn .
Hayat onda kalmasýn ama ‘yaþanmýþlýk’ onda kalsýn istediðimden…
Yeni birileri mi ?
Tercihim yalnýzlýk deðil elbet , ama ‘yeniden’ demeye yok istek..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.