şiir çocuk

Sen Þiir Çocuk!
Beþ parmaðýmýn sessizliðinde dolaþan
Senin adýna uzak ve meftun,þeref þöhret þan.

Sen Þiir Çocuk,
Adým ve adýmlarým seninle sonsuzluða ulaþýr
Kulaklarýmdaki aðýrlýðý acaba hangi boþluk taþýr
içimdeki sesler sesinle kucaklaþýr
Varlýðýný düþünmek bile Ruhumun karanlýðýný kaþýr.

Sen Þiir Çocuk,
Acaba hangi kaldýrým taþýnda ahýn var?
Biçilmemiþ kaftanlara vurgundun ama sana dar.
Hangi bedduayý örseler þimdi,
Örtü ,haya,ar
Üþüyorum,diplerimde yeni yaðmýþ bir avuç kar

Sen Þiir Çocuk,
Þimdi þiirlerimizi hangi soðuk ýsýtýr
Çýkarmý dersin her mevsim,Nergis,Karanfil,Itýr

Sen Þiir Çocuk
Mýsralarýmý boynuna astýðým
Çýkarken bile semaya ,üstüne deðil düþlerine bastýðým
Düþlerimi düþlüyorum,kabuslarým artý yastýðým
Onlar benim þiir çocuk
Her gece kendimle beraber yýldýzlara astýðým...

ÞEHRÝN AZÝZÝ YRR
Sosyal Medyada Paylaşın: