ağla çocuk'!'

aðla çocuk aðla,
aðlama demiyeceðim artýk!..
istediðin tonda istediðin ritimde
doyasýya aðla çocuk...
yelkenlilerim yakýldý
köprülerim yýkýldý
destanlarým hor görüldü
gözyaþlarýma mezar oldu yuvalarý
ben aðlayamýyorum,malum;
benim yerime de aðla çocuk!....

bilirim sebeplerimiz baþka
sen oyun için hislenirsin ben aþka,
aþk için ölmüþüm ben tuna boylarýnda...
yinede olsun aðla sen çocuk
gözyaþlarý birbirine benzer
belki makus talih böylece gider
kem gözlere belki,
merhamet tecelli eder...
aðla çocuk gün bu gündür
belki bu gün aðladýðýn son gündür...

istemezdim karanlýk salýnsýn serimde
baharda þahikalar oynar beynimde...
ikimizde kurbanýyýz zamanýn,çocuk
en izbe sunaklar zemininde...
payidar deðilim çocuk
gözlerinden süzülen yaþlar kadar
beni ölmek deðil unutulmak yýkar...
insan çokça güler hayatýnda
ama sadece gözyaþlarýný hatýrlar...
korkuma bir teselli olacaksa
aðla çocuk her daim hatýrlarcasýna...
aðla ey çocuk!..

Sosyal Medyada Paylaşın: