FERYAT
Kaldýr kafaný da göklere þöyle bir bak
Gidiyor bir parçan, kopuyor! Hem de aðlayarak
Ey yýldýzlar, siz bari duyurun sesinizi!
Mutsuz olacak sonunda dinlemiyor ki beni
Sanýyor ki garip bir þairin çaresiz haykýrýþý, çýrpýnýþý
Sevmedim onu diye, intikam alýyor benden
Ýstersen git, atýl kiminsen onun kollarýna,
Gülücükler yapýþtýr, bir de oðul ver kucaðýna!
Nasýl olsa zaman bekliyor olacak elinde kýrbacý,
Hayattan aldýðýn intikamýn çýkarmak için acýsýný;
Deli saçmasý, âþýk zýrvasý diye týka kulaklarýný.
Ya da görmeye çalýþ, biraz daha uzaklarý.
Bir cam kenarýnda pinekleyecek umutlarýn,
Ruhuna kefen giydirecek döktüðün gözyaþlarýn,
Her kahkahana bir acý düþecek ardýndan,
Farký olmayacak, yürüdüðün yollarýn zindandan!
Sanrýlarýn acýtacak o narin bedenini,
Hiçbir teselli dindiremeyecek kederini.
Þimdi git, atýl kiminsen onun kollarýna,
Gülücükler yapýþtýr, bir de oðul ver kucaðýna!
Sanýyorsun ki her daim mutlu olacaksýn,
Laðým çukurunda, gül mü kokacaksýn
Prangalarýndan kurtulamayacaksýn piþmanlýklarýnýn,
Aþk mahkemesinde müebbetle yargýlanacaksýn!
Düþmanýn olacak, kol kola gezen her âþýk,
Hatýralarýndan kendine mezar kazacaksýn
Gönül sarayýnda kapýkulu olmaya can atarken ben,
Meðer zalim bir gardiyan arzuluyormuþsun sen!
Dalýnda taptaze meyveymiþ günah,
Ne de hoþuna gitmiþ, toplamýþsýn kucak kucak.
Süsle her cümleni altýnla, inciyle, zümrütle…
Kýymeti mi var, dil beþ para etmeyince
Düþünme git, atýl kiminsen onun kollarýna,
Gülücükler yapýþtýr, bir de oðul ver kucaðýna!
Düþünme, her mevsim bahardýr, yazdýr,
Düþünme, her gündüz gece olmayacaktýr!
Deðil mi ki ömür dediðin upuzun bir kemer,
Kelebek bile bir ömrü bir günde geçer!
Kaldýr kafaný da göklere þöyle bir bak,
Gidiyor bir parçan, kopuyor! Hem de aðlayarak…
Ertuðrul Adem Karýþan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.