AF OLA...

El atýp baþaramadýðýmýzda,
Zorluklarla karþýlaþtýðýmýzda,
Umutlarýmýzý kaybettiðimizde,
Marifet deðilmiþ pes etmek...

Ne hayata küsmeliymiþ,
Ne canýndan bezmeliymiþ ,
Ýnadýna ayakta kalmak için,
Mücadele vermeliymiþ insan...

Canýný diþine takýp,
Yarýnlara umutla bakýp,
Ýçinden karamsarlýðý atýp,
Dim dik durmalýymýþ insan...

Doðrudan sapmadan,
Ýnancýndan kopmadan,
Kimseye yaslanmadan,
Direnmeliymiþ insan...

El aleme bel baðlamadan,
Aciz kalýp aðlamadan,
Yolum uzun diye korkmadan,
Azimle yürümeliymiþ insan...

Hakkýna sahip çýkýp,
Gerektiðinde susup,
Gerektiðinde tüm gücüyle,
Haykýrmalýymýþ insan...

Altmýþýma adým attým,
Belki bilmeden hata da yaptým,
Ama sabrýmýn sonunda,
Ben de mutluluðu tatdým.

Haddim olmadan dostlara,
Yorulup yaþama kýzanlara,
Kadere kýsmete sayanlara,
Bir hatýrlatma yaptým..
AF OLA....

ÇÝMDÝK 19.10.2011



Sosyal Medyada Paylaşın: