Utangaç bir akþamdý Nefes alan Gökyüzünün yorgun kollarýnda Bâkir bir güzelliðe Þiirler söylerken yýldýzlar Koptu göbek baðý Hayata gülen çocuðun Önce dilini ýsýrdý Sonra elini bir gölgenin Ve Bir þimþek çaktý Alaca karanlýðýn gözlerinde Göz Göz olmaktan çýktý Yaðdý mermileri yalnýzlýðýn Adresi olmayan hedeflere Kýyamet mi kopuyordu ne Zelzelesi vardý gökyüzünün Deli bir kýzýn Saf bakýþýydý Ýlk yere düþen Bir kurþun yemiþ gibi Sol böðrüne Diþti gardý umutlarýn Yer kirlendi gözyaþlarýndan Aþk mý meþk mi dediniz Güldürmeyin adamý Kesildi raconu çoktan O çocuk güzelliklerin Rüzgâr Bildiðin rüzgâr deðil Ey benim deli gönlüm Eðil Yol geçen haný þu dünyanýn Namus ve onurunu Sevinç ve gururunu Beþ paralýk edenler Hesap versin Utanmazlar Mahkemesinde Nâ-mahrem sevdalarýn Ucuz kahramanlarý Bekleyin Sizi de vuracak kalbinizden er, geç Hüzün avcýlarý Yer, gök Okuyacak rezil künyenizi Beklemeyin o gemiyi Döner diye limana Ýnsan ne menem þeydir ki Ters düþer kendine Ve zamana Gidin gözümün önünden Sahte ruhlu Sevgi katilleri Yetmedi mi Yaktýðýnýz mumlar O Hýzýr Dedesine Yýllar yýlý kar yaðmakta Ýnsanlýðýn ebesine Kaçýncý faciasýdýr bu Baþýmýza göçen gök-kubenin Yol uzun Dava çetin Yok mu hükmü sizde Nefs-i izzetin Çekilince el-ayak Susunca son nefes Ne el kalacak tutmaya Ne Duyulacak tek bir ses...
OKTAY ZERRÝN
Sosyal Medyada Paylaşın:
oktayzerrin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.