Ne güzeller eskittin sen koynunda,sonra da býrakýp bir köþe baþýnda... Seyretmek zevk verirdi,yýpratýp attýklarýný aynanda. Ne ahlar aldýn sen, güzelleri koynuna alýp, attýðýn çarkýnda. Sanma ki bu yaptýklarýn,yanýna kâr kalacak. Boðulursun sen,kendini yalnýz býraktýðýn dünyanda.
Teker teker kýracaðým bir gün, senin o acýmasýz çarkýnýn diþlerini, Kýrdýklarýma pas,kýrýntýlarýna ise can vereceðim. Mutluluk çiçeklerimi ekeceðim,seni býrakýp ben vazgeçeceðim, Sanma ki gidiþim zaferin olacak,mutluluk çiçeklerim solacak. Filizlenip tomurcuk açtýðýnda çiçeklerim,iþte o /zaman vuracaðým.
Sana her vurduðumda,koynuna alýp eskittiklerin de dönecek eski haline. Aman dilyeceksin sen,bense an içinde ezdiklerini sereceðim önüne. Gözyaþlarýna muhtaç ettiklerini,anmaz mýsýn?þimdi kan revan içinde! Donup kalmaz mýsýn,canlar yaktýðýn çark içinde? Ne zaman vazgeçeceksin, söyle bakayým bu çark iþinden?:)
Mehmet hatip yýlmaz Sosyal Medyada Paylaşın:
MEHMET HATİP YILMAZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.