SUSUYORDUM

Sustum ben senden gitmek zorunda kaldýðýmda,
Hiç susmamýþtým uzun zamandýr.
Öylesine derin bir sessizlikdi ki;
Çýt çýkmýyordu ,sanki herkes elbirliðiyle sana katýlmýþtý,
Yok oluþuna düet yapýyordu tüm detone dostluklar.
Ben susuyordum arada bir sonra ,
uzun uzun suslar koyuyordum tüm hüzünlü notalarýnýn sonuna,
Aðzýmda çamur gibi bir mutsuzluk,
Ayný kliþeleri iliþtiriyordum olmayýþýna,
gururlu ve salakça olmayýþýma.
Doðrusu buydu demeye inandýrmak için hergün .
Ve sence de öyle olduðuna.

Ben susuyordum.
Sen yavaþ yavaþ, yalýn ayaklarýnla karlar üstünde kendi ülkene dönüyordun.
Kuzeyin buzlu denizlerine.
Ben susuyordum,
sen ayaðýnda gözyaþlarýmdan cam kýrýklarýyla koþa koþa gidiyordun,
O kadar sýcaktý ki bu yalanlar;
Ayaðýnda karayipler ,
Üstünde bembeyaz soðuk bir çýð ,
ellerime düþüyordun her gece kar beyaz yastýk altlarýnda.
Ve avucumda senden kalan bir yudum kar votkasý.
Kahrýmdan,hýrsýmdan içime kýrýyordum gözlerinin tüm nehirden kadehlerini.
Sonra sen gibi,olmayýþýn gibi,
Susuyordum..

Demir Ferhat Bilal 18/10/2011



Sosyal Medyada Paylaşın: