gün doðumuna bakýp boyun bükmek, ve nedensiz aðlamaktý... bir mendilin ardýndaki kirli çocuk ellerine sarýlýp, öpme isteðiydi af dileyerek...
kalemin içine girip kelime kelime dökülmek, kaðýtlarýn tükendiði zamaný hayal edip ürkmekti... yaðmurda gönüllü ýslanmaya aday adým adým adýný mýrýldanýp seni hecelemek
gecenin kendini sabahýn kollarýna terk ettiði anlarda, çýplak ayakla asfaltýn soðukluðunu hissetmeye çalýþmak... nedensiz sevmelerin üç günlük platonik kafesine, kilitlenip dostlara kapris yapmaktý...
romantizm,...gerçek aþk sýnýrýnda dipsiz kuyu karýn doyurmadý gün gün aç canavar gibi beni tüketti. dolaþma isteði uçurum koylarýnda, mutlu anlarda bile ölümü düþünmekti...
peh...bütün bunlar kahrolasý romatizmdi....
Sosyal Medyada Paylaşın:
Musa Sol Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.