KAR YÜZLÜ YALNIZLIK

aþkýn anaforuna çekilir yokluðun
kýrýklarýný avuçlar yakamozun gözleri



bohem notalara sürüklenir sembolist çalgýlar
savurur saçlarýný vals çiçeði
ölüm dansýna tutunur ritim
sesi yapýþýr katedral gövdesine koronun
dilimde eskitme bir küf tadý



kar yüzlü yalnýzlýk düþer gecelere
titrer siyah beyaz fotoðraflar
anýlar titrer bir bir
re notasýnda akar kulaða
yine açar zamana vals çiçeði
yenidenleri salkým saçak



anekdot düþer kývrýlýr etekleri
kýzýl þal omuzlarýna [ben] sarýlýþý
asýlýr gözlerine Endülüs bakýþý
þehri böler iki yaka akýþý
üþür mavi
aþk üþür
buz keser kar yüzlü yalnýzlýk
gelir üstüne üstüne



gramofon iðnesi saplanýr yüreðine
savurur kýrkbeþlik dönüþleri
ritim tutar aþka evvel ezel
uzaklarýn alaca akþamlarýna umut
tan doðumlarý kehribar
göverir karakýþ güncesinde
yýrtýlýr fotoðraflar
raflar arasýna sýzmýþ veda g[s]özlü mektuplar
silinir kaçak bakýþlarý düþlerin
devrilir Endülüs’ün sütunlarý nazenin
yerle yeksan



re notasýna mim ! takýlýr iðne
mi yurtsuz
mi sürgün gözlü nota
çýnlar þaþkýn
yarým vuruþ ya da yürekten vuruluþ



Endülüs ahh Endülüs !


bana hep eski bir aþký hatýrlatýr
söyle þimdi kar yüzlü yalnýzlýk
aþk nerde baþlamýþtý söyle þimdi nerde biter





Yahya Ýncik/ Eylül-2010