EFENDİM SEVGİLİM

Dün gece seher vakti, bir gül düþtü kapýma,
Sensin diye kokladým, hâtemine vuruldum,
Senin kokunu buldum gülde kendi adýma,
Ey efendim, sevgilim, sünnetine sarýldým.

Nûrun ziyâsý vardý senin olduðun yerde,
Sana hayran gönüller düþer mi acep derde?
Aþkýnla yoðrulana açýlýr sýrlý perde.
Ey efendim, sevgilim, himmetine karýldým.

Hüsnünü arýyordum, gonca gülde dediler,
Yanýmda sanýyordum, gurbet elde dediler,
Özledim, çok özledim, gelir, yolda dediler.
Ey efendim, sevgilim, yollarýna kuruldum.

Þûleni seyre daldým, gönlümün kafesinden,
Ýzninle ilham aldým, ilâhî ney sesinden,
Yolunu bekliyorum asýrlar ötesinden,
Ey efendim, sevgilim, beklemekten yoruldum.

Sevdânýn ikliminde bir yanardað misâli,
Kanat çýrpan kuþ gibi bekliyorum visâli,
Yetim yavru gibiyim, dolaþýrken leyâli,
Ey efendim, sevgilim, hasretinle duruldum.

Sevgini nakýþ nakýþ yüreðime nakþettim,
Hakkýn gönül evinden hayâlini seyrettim,
Sevginle bezendi can, varlýðýna meylettim,
Ey efendim, sevgilim, tevhîdinle soruldum.

Belli ki iki cihan þânýnla yaratýldý,
Sekiz cennet kapýsý nûrunla donatýldý,
Son peygamber, son ümmet, sevginle kuþatýldý,
Ey efendim, sevgilim, salâtýnla duruldum.
Yetim bir yavru gibi, yollarýna kuruldum.

Rabia BARIÞ


Sosyal Medyada Paylaşın: