güneþ batýdan doðdu o gün bir can indirdi kadýn, çýðlýðýndan, fersah fersah uzaklýkta çýðlar düþtü bir taþ bile bulamadý göbeðini kesecek gök kubbe yarýldý yýldýrým düþtü ayrýldýlar toprak aðladý bulutlar sustu kurþun döküyordu baþucunda pir fani nazar deðmesin diye bir güzele tam o anda derin bir ah sesine karýþtý kurþunun sesi akreb zehrini akýttý dudaklarýna
simsiyah bir kelebek dördüncü gününde bir asýr yaþamýþ kadar yorgun sildi ve öptü son nefesinde en çirkin yerinden
tahta kuþlar ölmüþ,görenler söylüyor ikisi de ölmüþ, gömenler söylüyor aðlýyormuþ halen, rahmet sanýp gözyaþlarýný duyanlar söylüyor
Simsiyah
Sosyal Medyada Paylaşın:
Simsiyahım Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.