Hüzünlerin sessiz þehri Yalayýp yutan sevinci Üstüme baþýma küfrü giydiren Derin kuyu sanki Ýstanbul, sevdamý yutan bir kent gibi
Yalanýn içinde gizlenen Yýlan misali kývrýlan akþam Vurur alnýndan tüm yasak seviþleri Ýki yaka arasý devrilmeli Yutan köprüdür Bu yaralarýn içinde kavrulan Acý sancý izlerini
Þimdi hayale sarýlmalý Gerçeðin gözlerinde seni aramalý
Þehrim Kararan mavi saçlarýný Birazda kýyametin suskunluðu taramalý
Patlayacak gövdeye karmaþýklýk yazarken ellerin Baþýnda gezinen bulutlarda en derin ihanet halin Suskunluðu boðduðun açýk denizin Þimdi devirir ihtiþamýný “En yar" diye sevdiðin
Artýk býrakýn beni Devrik þehir kalýntýlarý Ufkumda baþka bir Ýstanbul saklý En yar deðilim bundan böyle Genzimde yaþlý martýlarýn soluðu kaldý Yorgun düþtü artýk çýðlýklar Bu yerin büyüsü kalmadý
Bitsin! Sýkýldým zaten yuttukça yuttu bizi Hiç durmadý, bu lokma büyük, bu lokma geçmez boðazýmdan demedi Yuttukça yuttu, bittik Örselendik bu þehir bizi yok etti Gidelim artýk Nasýl olsa biz bittik!
Sosyal Medyada Paylaşın:
İklim KONUK Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.