Sonbaharın sonu
Eteklerde kaybolup, tümseklerde yorulan,
Zirveye çok baksa da, daða nasýl týrmansýn?
Hiç kimseye sözüm yok, bunda benim sorulan,
Hayale dalan gözüm, bilmem nasýl uyansýn?
Beklenen gün yaklaþtý, ey kýyamet merhaba,
Kopsun artýk kopacak, çevir gitsin haraba,
Çöller çattý bahtýma, dalýp gider seraba,
Viran olmayan gönül, mümkünmü’ki? Su sansýn.
Düzene sokamadým, berbat oldu gayetim,
Baþým dönüp dururken, þaþkýnlýktan hayretim,
Çok savaþýp uðraþtým, boþa gitti gayretim.
Baþým öne eðilmedi, yüzüm nasýl utansýn?
Düz ederdim yokuþu, düze yokuþ getirdim,
Hayatý ziyan ettim, ömrü boþa bitirdim,
Yaþ geldi altmýþ beþe, takatimi yitirdim
Bedenim yorgun düþtü, dizler nasýl dayansýn?
Gönül enkaz yýðýný, kaldýrmýyor þakamý,
Nefis denen emmare, býrakmýyor yakamý
Günden güne unuttum, harfler ile rakamý,
Azgýnlýkta eþin yok, benlik nasýl tuðyansýn?
Sessizce vedalaþýr, son baharýn da rüþtü,
Soldu bütün çiçekler, sararýp yere düþtü,
Kýþým gelmek üzere, daðlara çið üþüþtü,
Saçlar eski rengine, tekrar nasýl boyansýn?
Ya Rabbi kerem ette, býraksýn beni hýþým
Bahardan da yazdan da, asude geçsin kýþým,
Ebedi saadetle, bezensin içim dýþým,
Her halimi bilenimsin, görenimsin, duyansýn.
10.10.2011.Mustafa Yaralý
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.