farzet ki kurak bir tarlada siyah duvaklý meleðin ayininden düþen yeni doðmuþ çocuk kalbi buldun tütün rengi masallarý sonlandýrmýþken sakalýn sordum gözlerime göre gökyüzü var mý?
doðum günü kutlamadan öldürseler durmayarak kirpiklerinin ardýna kurulmuþ dünyanýn soluðunda çabucak büyürüm gün görmemiþ sabahlarý bekleyen yýldýzlar delirmeden kelimelerin çýkarsa ceketini aþký kollayan güneþler gibi sarmalasa kabirler içindeki boþluðumu uçurum ucundaymýþým gibi içim ürkek gözlerim özlem aþkta yol yordam bilmem ama ufuklara Tanrýnýn yüreðiyle bakarým
alnýmýzdan fýþkýrmýþ acýlar dilsizdir þiirdir ya da kendini tekrar içimdeki isteklere yolculuk var en aydýnlýk olanlarýna gelir misin benimle yeni masallar takarýz þiirlerin saçlarýna seviden yükselen ruhlarýmýzla bakarýz kuraklýkta eþinen sürgün bedenlere
ben sersem dünyaya dudak büzen mizaç sen kalbimin ortasýnda büyümüþ aðaç kendimizin bile farkýnda olmadýðý nefeslerimizle birbirimize deðeriz belki yaþamak hep mi günah, hep mi günah saðýmýzda solumuzda boðulan aðrýlar var
farzet ki bir sokak lambasýnýn altýnda tenimden derman umarmýþ gibi bekliyorsun beni incitilmiþ senfonilerden kaçýp geliyorum kurumuþ notalarýmý öpüyorsun rüzgârdan dudaklarýnla unutuyoruz piþmanlýk kokan þarkýlarý dola kollarýný yarýndan kimsenin ümidi yok
Þiirimi yorumlarý ile þenlendiren yürekleri tek tek selamlýyorum... Seçici kurula saygýlarýmla
Teþekkür ederim
Sosyal Medyada Paylaşın:
çöldeki kelebek Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.