Şiirsiz Şair

þair þiirsiz kalýnca saldýrýrmýþ etrafýna
ilhamlarý kaçýnca hýsrlanýrmýþ iyice
bir korku sararmýþ ruhunu,
bir daha yazamayacaðýný sanýrmýþ
hani nerde ?
herþeye þiir yazan þair
çöpten bile ilham alan yüreðine ne olmuþtu ?....


ne güzel anlatýrdý sevdiðine olan duygularýný
kimi zaman serbest
kimi hece hece
hayranlýkla okunurdu her satýrý
herkes içinde kendini bulurdu
keþke o sevilen ben olsaydým diyerek
imrenirlerdi....

açtý defterini
okudu eski þiirlerini
neler yazmýþtý, bir ýþýk hüzmesi bile konu olmuþtu
su damlasý neler yazdýrmýþtý ona
bir sokak çöcuðu, daðlar ovalar aðaçlar,
baktýkça
neler geçtiyse içinden kaleme almýþtý
sayfa sayfa yazmadýðý konu kalmamýþtý
hayranlýkla okudu tek tek hepsini
bunlarý yazan omuydu ! inanamýyordu...

oturdu camýn önüne
beklemeye baþladý
giden ilhamý gelecekti umudu vardý
ne kadar oturduðunun farkýnda deðildi
yorulmuþtu
sokakta gördüðü þeylere
baþka anlam yüklemekten
uykusuda gelmiþti
yavaþça kalktý yataðýna gitti
bildiði tüm dualarý ederek uykuya daldý
kabul olmuþtu dualarý
rüyasýnda
en güzel ve son þiirini yazýyordu...

sonunda ilhamlarý gelmiþti.
yazdýðý þiir þairin þiirsiz kaldýðý zamaný anlatýyordu.
vasiyeti bu þiirle musalla taþýnda veda etmekti.
þair þiirsiz ölmedi sonunda...

yürek_sesi__________CEMRE
Sosyal Medyada Paylaşın: