Bu sabah kedilere mamalarýný ve su vermek için dýþarý çýktým,
Bunlarý anneye ve yavrusuna verirken bir ciyaklama duydum,
Önce kuþ sandým ama deðildi, aðaç dallarýnýn dibine baktým,
Gözleri kapalý beþ minik yavru kaynaþýyordu, þaþýp kaldým…
Þaþýrmamýn nedeni anneleriydi, önceki yavrusunu dýþlamýþtý,
Bu minikleri de dýþladýðýný sanmýþtým, o anda ikisi yan yanaydý,
Mamalarýný ve sularýný býraktým yerlerine, düþünmeye baþladým,
Kaynaþtýklarý yer topraktý ve ayný zamanda da ýslaktý, ürperdim…
Miniklere saðlam bir kutu bulmalýyým, tahta olursa iyi, kapýsý da,
Onlarý oraya yerleþtirmeliyim, bir de süt kabý, su kabýnýn yanýna,
O anne ve büyük yavru için olmalý, anne süt vereceði için yavru da,
Kardeþlerini kýskanmasýn diye, o yalnýz ama mutlu bir bebek, hala…
Minikler bahçeyi þenlendirecekler yakýnda ama daha sonrasý var,
Çok sürmez, altý ay sonra anne kedinin hamile olma ihtimali var,
Anneliði seviyor yahut verimli bir yapýsý var, onu bilemeyeceðim,
Yenilerinin gelmemesi için ne yapýlacaðýný birinden öðreneceðim…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.