Gönlündeki sevdadan sýkýlmamalý insan Ebedîyen sevecek yâri arýyor yürek Özlem deryalarýnda beyhude çektim kürek Kullanýp attýn yere hiç gözünü kýrpmadan
Rüya âlemi gibi dünyam vardý bambaþka Þimdi güzelim anlar oluyor bana kâbus Ufkum daraldý artýk, devran âdeta mahpus Anlayacaktýn beni inansan gerçek aþka
Yýldýzlara dayandý muhabbet merdiveni Ellerinle ittirdin, sözünle kurþunladýn Üzecektin, ne diye bahçemi arþýnladýn Tanýyamaz hâldeyim mâzide gül vereni
Rüzgâr özür dilese dal kýrýldý bir kere Bîtap düþen kalbime dinletemiyorum lâf Hâlâ anlamadýn mý hicrân sevgime hilâf Paçalarý sývadýn görünmeden o dere
Havva’m nihayetinde tersine döndü çarkým Hüsranla bilirim ki edilmeyecek tamir Kölen olmuþtum sanki, sendin bana hep amir Adýný sayýklarým, dilimde sýzlar þarkým
Havvanur YAVUZ YAÞ: ON DÖRT (Sarmal uyak) Sosyal Medyada Paylaşın:
DERBEDER HAVVA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.