Býyýðýma kýr düþtü, burnum hala havada, Gelip de þu burnumu kýrar isen aþk olsun, Dönülmez bir yoldayým sevda denen davada, Mahpus kaldým, hatýrým sorar isen aþk olsun.
Hazanýn gazeliydim, rüzgâr savurdu sana, Hak’tan mý gelir bilmem aþk denen þey insana, Özlem sancýlarýnda yangýn düþmüþ bu cana Teninden su serpersen, sarar isen aþk olsun.
Tutup da ellerimi düþer isen yollara, Bedenini teslim et sana açýk kollara, Saçýný ser sineme, yazýk geçen yýllara, Daðýlsýn o saçlarýn, tarar isen aþk olsun.
Düþmedim mi hiç, söyle, gecelerde düþüne, Oysa hep dolanmýþým yollarýnda peþine, Beni düþürüp de þu aþk denen ateþine, Terk edip gittiðinde, anar isen aþk olsun.
Bir buz daðý gibisin kimi zaman karþýmda, Kimi lezzeti sonsuz bir nimetsin aþýmda, Ýstemem, vefasýz yar olacaksan baþýmda, Razýyým, bir mum kadar yanar isen aþk olsun.
Dizelerde sohbetim, sözcüklerde meramým, Artýyor katlanarak sensiz demlerde gamým, Arz-ý halim dizeler, iþte budur encamým, Ölmeden son bir kere arar isen aþk olsun.
02.Eylül.2011 16.20
Sosyal Medyada Paylaşın:
ahmet idrisoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.