küçük sesleri biriktirip kendi masallarýmý dokudum kirpiklerimin ötesine geçemedi akþamý ansýz gelen gece
sokulgandý hayat yüzsüz bi dilenci gibi her adým köþe baþý hep ömrümden verdim gün gün nakit bak ki nasýl doymadý
ben daha büyüyecem büyüyecem ben daha cim karnýnda bir nokta ben daha tren yollarýnda düdük olacam ince eller çizecem zor türküler söyleyecem karnýmda ateþler yakacam uzaklaþa uzaklaþa yaklaþacam gide gide gelecem cevizin üst dalýna yuva yapacam.
bana iki cep cicile ver ince suda ýslanmýþ þekerli ekmek terli sýrtýmda annem elleri...
bana acý verme ellerim çok küçük çok kýrýlgan yüreðim çok çelimsiz omuzum kaldýramam.
þimdi ellerimde kala kala ýspat cami mahallesinde bir akþamüstünde adressiz mektup gibi güvercin kalbim kaldý batýrdým yüzümü durgun gölüne çalkalandý saçlarým az deniz çok dað biraz da dere yamacýnda.
boþ bi yataða baka baka aðlamak bu sulusepken sarýlýp yastýða
göz göze gelip çerçevede kendi gözlerimle kulak kabartmak karanlýða.
taze bir ölüye helallik vermek gibi her gün soluklanmak meddi arýzlý bir baykuþ sesi bir elif miktarý uzamak.
ýslayýp iþaret parmaðýmý kaldýrsam havaya günahýn vabali keþiþleme rüzgara koptu yine bir damla gözyaþýnda söz sözü görmez büyük bir fýrtýna...
Sosyal Medyada Paylaşın:
kibritçikızınkibriti Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.