Karanlýðýn ortasýnda çýðlýk çýðlýða koþuþturan bir sessizlik, Ve eþkiya merhametiyle yaþayan bir ayrýlýk Bir tren geçip gidiyor yorgun bir þehrin içinden Baþý dizlerinin arasýnda aðlayan bir yalnýzlýðý selamlayarak Çýkarmak istemiyor rahminden, ilkbahar; Adý yaz olan o güzel çocuðu. Ýhtiyarlamýþ bir masumiyetin þevkati gençleþen elleri, Hayli zamandýr gözlerimden öpüyor çaresizlik... Mahþeri yalýnayak geçiyorum uykularýmda. Piþmanlýk demedim hiç, adýnýn yanýna yazdýðým ada Nereye gitsen gözlerim ardýndan gelecek Yorgun, virane, tükenmiþ bir anýnda bel ki.. Düþtüðün yerde, basmasýnlar diye, sessizce üstünü örtecek......
Ertuðrul Adem Karýþan
( KELÝMELERLE SEVÝÞMEK KÝTABINDAN ) Sosyal Medyada Paylaşın:
cerberus06 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.