Ayak izi bile çýkmadý yürüdüðün yerde ,hafifsin Kokundan takip edecek bir köpeðim de yok Pusulam seni tanýmýyor bile Her yerde tonu ayný gökyüzü mavisinin
Bir daha dönmemek adýna gittin O adýmlarýn bile kalmadý
Yaþadýðýmýz anlar kaldý aný olarak Bir kuþ vardý ,herhangi bir kuþ Hep göçmen uzaklardaki Þimdi penceremin önünde duruyor
Düþünüyor ,düþündürüyor.
Kaan T. Sosyal Medyada Paylaşın:
Kaan90 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.