Bardaðýmda merhume, Safiye Hüseyin, Çanakkale içmiþtim, yine akþamleyin, Yine buðulu gözler, uðuldayan beyin, Kalemime takýldý, Þehit Bekir Çavuþ.
Kumandanlarý verdi, bu kutsal görevi; "Durduracaksýn ateþ kusan koca devi!" Düþünmeden anayý babayý ve evi Yumruk gibi sýkýldý, Þehit Bekir Çavuþ.
Cesareti orduya ulaþtý çavuþun! Bacaðýna saplandý uðursuz bir kurþun, "Koþun çavuþ vuruldu, arkadaþlar koþun!" Çýnar gibi yýkýldý, Þehit Bekir çavuþ.
Hastane gemisi bu, ismi Reþitpaþa, Kaç hastaya bir yatak, o da ortaklaþa, Bacaðýný kestiler, bu da geldi baþa, Uyanýnca irkildi, Þehit Bekir Çavuþ.
"Alýnan görev böyle kalamaz ki yarým, Burada yatýp kalmak... Duramam kaçarým, Vatandan önemli mi benim bacaklarým?" Fýrlayarak dikildi, Þehit Bekir Çavuþ.
Allah deyip bir hamle yapýnca ileri, Kýpkýrmýzý kan oldu yataðýn üzeri, Kan kaybýndan kararýp kapandý gözleri, Kollarýndan çekildi, Þehit Bekir Çavuþ.
Ana kuzusu idi, taze bir bedendi, Hayatý bu cephede yurduna adandý, Gelecek nesillere örnek bir fidandý, Bir dereye ekildi, Þehit Bekir Çavuþ
Nice yiðitler böyle bir bir þehit oldu, Dereler tepeler hep þehitlerle doldu, Þimdi mezarlarý yok, künyeler kayboldu, Derede bir çakýldý, Þehit Bekir Çavuþ.
EkremÞama Sosyal Medyada Paylaşın:
ekremsama Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.