ölüler şehri tutanakları

Ýstanbul aðýr aðýr aðlýyordu
Eylül tüm soðukluðuyla gitmiþti
Evlerin gölgeleri büyürken
Güneþ dar sokaklarda yoktu

Ekim baþý aþklarý ruhumu teslim almýþtý
Burasý Ýstanbuldu...tereddüte yer yoktu
Çiçek pasajýnda bir akþam için neler vermezdim....
Neler vermezdim senin için Ýstanbul....
Ýstanbul kaldýrýmlara sinmiþti
........
Aradýðým Ýstanbul bu deðildi
Seni þaraba beleyip içesim vardý
Kýrmýzý bir gece borçluydun bana
Geceyarýsý seviþmeleri aðýz dolusuyla
........
Burasý Ýstanbul muydu?
Galatasaray’dan aþaðý yürüyesim yoktu
Oturdum.....
Hangi yýldaydým ?
Akreple yelkovanla iþim yoktu
Apartmanlarýn gölgeleri büyüyordu
Güneþ odama girmiyordu
Güneþ ruhuma neden girmiyordu?
......
Yataðýn baþýnda uyumuþum
Saat sabahýn dördü
En sýkýntýlý saat
ana rahminden doðacak çocuk gibi sancýlý.....
günün en sýkýntýlý saati....

birazdan güneþ çýkacak gökyüzüne
bir oh diyeceðim,
yataðýn baþýndayým
Ýçine giresim yok
Burasý Ýstanbul mu?
Sakallarýmýn büyümediðini farkettim
belki aylar sonra
Aynaya baktým suretim yoktu
Burasý neresiydi..?...






















Sosyal Medyada Paylaşın: